Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ - ΜΕΡΟΣ Α΄

Εκτός από τα σημεία των καιρών για τα οποία διακρίνεται η εποχή μας, υπάρχουν άραγε και σημεία του ουρανού που μας γεμίζουν με ελπίδα και πίστη ότι το έλεος και η χάρις του Θεού σε αυτές τις έσχατες ημέρες ποτέ δεν θα εγκαταλείψει τον άνθρωπο;




«Η πίστη μας είναι ολοζώντανη» λέμε συνήθως όταν ακούσουμε για ένα θαύμα που έγινε στις ημέρες μας από αγίους ή σύγχρονους Γέροντες, τους οποίους γνωρίσαμε κάποιοι από κοντά και πάρα πολλοί από τα βιβλία με τη ζωή τους, όπως ο Γερ. Πορφύριος, Γερ. Παΐσιος, Ιωσήφ ο Ησυχαστής κ.ά.
Με αυτό το δεδομένο η ομάδα του «Πενταπόσταγμα» βρήκε έναν άνθρωπο χαριτωμένο, αγιασμένο, που ζει χρόνια σε Μοναστήρι και αφήνει τον εαυτό του να γίνεται στα χέρια του Θεού, η έγχρωμη τηλεόραση του Πορφυρίου και η ασπρόμαυρη του Παϊσίου όπου ζωντανεύει σήμερα μπροστά μας το θαύμα της ολοζώντανης πίστης στο Θεό.
Θα ξεκινήσουμε να μοιραστούμε με τους αναγνώστες του χώρου μας, πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες γι’ αυτό τον ξεχωριστό άγιο Γέροντα των ημερών μας. Για λόγους ποικίλους δεν θα αποκαλύψουμε το όνομά του, ούτε τα ονόματα όσων έζησαν κοντά του θαυμαστά γεγονότα. Διότι στόχος μας είναι όχι η προβολή προσώπων, αλλά να δείξουμε ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε όσους ελπίζουν εις Αυτόν.
Συνήθως για τέτοιες αγιασμένες μορφές, οι έχοντες «φαρισαϊκό» φρόνημα και οίηση «χριστιανοί» μας κληρικοί και λαϊκοί, προσπαθούν να μειώσουν τα αγιασμένα αυτά πρόσωπα όσο είναι εν τη ζωή, κάνοντας τους κριτές και επικριτές όλων των άλλων, αλλά προβάλλοντας ταυτόχρονα και έντεχνα τον εαυτό τους ως καλό και άξιο, οπότε έχουν «το δικαίωμα» να κρίνουν τους άλλους ως αναξίους.
Αυτό έκαναν και οι Φαρισαίοι στο πρόσωπο του Χριστού. Έτσι ο Χριστός μας στις ημέρες Του, όπως λέει η Αγία Γραφή, ήταν σημείο αντιλεγόμενο.
Αγιασμένες μορφές όμως των ημερών μας μιμούμενοι τον Χριστό, έγιναν και αυτοί σημεία αντιλεγόμενα της εποχής τους. Ποιός δε θυμάται ότι όσο ζούσε ο Γέρ. Παΐσιος αρκετοί αγιορείτες αλλά και εκτός Αγίου Όρους, τον χαρακτήριζαν ως «Μαντείο των Δελφών» και ως «χαρτορίχτρα», διότι δεν ήθελαν να παραδεχτούν το προορατικό τους χάρισμα; Ποιός δε θυμάται ότι τον Γέρ. Ιωσήφ τον Ησυχαστή που επιτελούσε και θαύματα όταν ζούσε, θεωρούσαν τα ίδια αυτά άτομα και τον χαρακτήριζαν ως πλανεμένο; Μάλιστα απέτρεπαν πολύ κόσμο να πηγαίνει στο Γέροντα Παΐσιο, στο Γέροντα Πορφύριο, στο Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Σήμερα φυσικά όσοι από αυτούς ζουν μιλούν περί της αγιότητος αυτών των ανθρώπων.
Με λύπη αναφέρει ο Γέρ. Παΐσιος ότι παρασύρθηκε και πίστευσε ότι ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής ενώ το κελλί του ήταν κοντά στο δικό του κελλί (εντός Αγίου Όρους δηλαδή) δεν πήγε ούτε μία φορά να τον δει και να φιλήσει το χέρι του, επειδή πίστεψε εκείνους που έλεγαν τον Γέροντα Ιωσήφ πλανεμένο.
Το ίδιο έχει συμβεί και με πολλούς Αγίους που σήμερα στολίζουν πια τον Παράδεισο στον ουρανό. Ξεχωριστό παράδειγμα του αιώνος μας, ο άγιος Νεκτάριος που όσο ζούσε κυνηγήθηκε, συκοφαντήθηκε και διώχθηκε από την επίσημη Διοικούσα Εκκλησία που τον κατηγορούσε ανελέητα. Αλλά και για πολλούς άλλους αγίους θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ανάλογες φαρισαϊκές συμπεριφορές.
Να γιατί λοιπόν, αν και γνωρίσαμε το Γέροντα αυτό, δεν θα αποκαλύψουμε εμείς εδώ το όνομά του. Διότι στόχος μας δεν είναι η προβολή του, αλλά το ότι η Εκκλησία μας είναι ζωντανή και στις ημέρες μας. Αλλά και διότι πάντοτε οι άνθρωποι αυτοί -όπως ήταν και ο Αρχηγός μας Ιησούς Χριστός- θα είναι για κάποιους σημείο αντιλεγόμενο.
«Το Πενταπόσταγμα»


1ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Ο Γέροντας προείδε το θάνατο του πεθερού μου και είπε: «Να εξομολογηθεί τώρα. Σε τρεις ημέρες θα πεθάνει».
Ήταν καλοκαίρι του 2011 όταν πήγαμε στην Ιερά Μονή … Ήταν ημέρα Κυριακή. Συνήθως τις Κυριακές το πρωί δέχεται ο Γέροντας τον κόσμο. Σταύρωσε τον πεθερό μου και του μίλησε ιδιαιτέρως λέγοντάς του κάποιες πνευματικές συμβουλές. Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μία φορά. Αυτές οι δύο επισκέψεις και συμβουλές του Γέροντα ενδυνάμωσαν τον πεθερό μου για ν’ αντιμετωπίσει την ασθένεια του καρκίνου με υπομονή και δύναμη.
 Μετά από 3 μήνες περίπου τηλεφώνησα σ’ έναν από τους μοναχούς της Μονής και του περιέγραψα την κατάσταση του πεθερού μου. Με συμβούλεψε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, αφού η κατάστασή του είχε χειροτερέψει. Ήρθε ιερέας και τον κοινώνησε. Ξαναμίλησα τηλεφωνικά με το μοναχό και του ανέφερα ότι ο πεθερός μου κοινώνησε, αλλά ο ιερέας δεν ήταν εξομολόγος και δεν τον εξομολόγησε. Τότε ο μοναχός μου είπε ότι πρέπει να εξομολογηθεί οπωσδήποτε. Στον τηλεφωνικό διάλογο που είχαμε με το μοναχό, ακούω από το βάθος τη φωνή του Γέροντα να λέει: «Πρέπει τώρα να εξομολογηθεί. Βρείτε έναν εξομολόγο. Δεν θα προλάβετε. Σε τρεις ημέρες θα πεθάνει!». Δεν καταφέραμε να βρούμε εξομολόγο. Το συγκλονιστικό είναι ότι ο πεθερός μου πέθανε πράγματι την τρίτη ημέρα όπως είχε πει ο Γέροντας.
Ήταν ξημερώματα 3.17´ όταν με ξύπνησαν και πήγα στον πεθερό μου και παρατήρησα ότι το πρόσωπό του είχε αλλάξει όψη και ήταν πολύ μαύρο. Τα μάτια του ήταν πολύ ανοιχτά και κοιτούσε με παράξενο τρόπο. Τότε μας ρώτησε: «Ποιός είναι αυτός;» ενώ κοιτούσε προς το ταβάνι του δωματίου. «Κερατά!» φώναξε με δυνατό ύφος και συνέχισε να βγάζει ένα παράξενο ουρλιαχτό. Η έκφραση του προσώπου του ήταν φοβισμένη και αγριεμένη συγχρόνως. Κοιτούσε συνεχώς ψηλά, αριστερά, δεξιά. Έβαζε τα χέρια του μπροστά στα μάτια του σαν να μην ήθελε κάποιον να δει. Αντιδρούσε και τον τρόμαζε αυτό που έβλεπε και τον ενοχλούσε. Οι εκφράσεις του προσώπου του ήταν παράξενες, σαν να απεχθανόταν αυτό που έβλεπε. Αυτό κράτησε δύο ώρες. Ήταν τόσο φοβερό! Αρχίσαμε εμείς να λιβανίζουμε το δωμάτιο και τότε ηρέμησε και είπε: «Α! τι ωραία που είναι τώρα!» και μετά έπεσε σε κώμα. Ήρθε ο ιερέας, του διάβασε μία ευχή και ο πεθερός μου ξεψύχησε. Τότε καταλάβαμε πόσο σημαντικό μυστήριο είναι η εξομολόγηση. Αλλά όλοι απορούσαμε για το πως ο Γέροντας ήξερε ποιά ημέρα ο πεθερός μου θα φύγει και τώρα καταλάβαμε γιατί επέμενε να εξομολογηθεί.
Γ. Κ.
Βάρδα Ηλείας



2ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

«Ανέστησε» εκ βεβαίου θανάτου τον πατέρα μου

Ο Γέροντας εδώ και 9 χρόνια είναι πνευματικός μου και υπήρξε το στήριγμα της οικογένειάς μου όλη αυτή την περίοδο.
Στις 26/3/2012 εισήχθη στο Νοσοκομείο Σωτηρία ο πατέρας μου Σταύρος, σε ηλικία 82 ετών, βρισκόμενος στο τελικό στάδιο μιας χρόνιας αναπνευστικής πνευμονοπάθειας. Τηλεφώνησα αμέσως στο Γέροντα και του είπα ότι ο πατέρας μου είναι πάρα πολύ άσχημα και οι γιατροί δεν μας δίνουν καμία ελπίδα. Τότε ο Γέροντας μου απάντησε: «Ο μπαμπάς σου θα πάει καλά και θα επιστρέψει σπίτι».
Στις ημέρες που ακολούθησαν ομολογώ ότι για πρώτη φορά αμφέβαλλα για τα λόγια του, καθώς μετά από πέντε πνευμονικά οιδήματα και ένα έμφραγμα που υπέστη ο πατέρας μου στο Νοσοκομείο, οι γιατροί μας κάλεσαν όλη την οικογένεια να παραμείνουμε όλη τη νύχτα κοντά του, διότι όλα έδειχναν ότι είναι η τελευταία, αφού υπήρχε ολική ανεπάρκεια πνευμόνων, ανεπάρκεια καρδιάς και νεφρών. Τοποθέτησαν μάλιστα και το ειδικό παραβάν για την οπτική απομόνωση του ετοιμοθάνατου πατέρα μου από τους υπολοίπους ασθενείς του δωματίου. Σ’ αυτή την κατάσταση ο μπαμπάς μου επικοινωνούσε ελάχιστα μαζί μας, ενώ υπέφερε αφάνταστα. Ο Γέροντας με συμβούλεψε από την πρώτη στιγμή να κοινωνήσει άμεσα ο πατέρας μου για να πάρει δύναμη, καθ’ ότι τον είχε εξομολογήσει πριν λίγο καιρό ο ίδιος.
 Την Κυριακή 1η Απριλίου 2012 επισκέφθηκε αργά το βράδυ ο Γέροντας τον μπαμπά μου και αφού τον σταύρωσε, ακούμπησε το σταυρό στην καρδιά του, στο κέντρο του στέρνου και με τις δύο παλάμες του ακουμπούσε το σταυρό και τα πνευμόνια του πατέρα μου, ενώ το βλέμμα του χάθηκε στο κενό, καθώς προσευχόταν νοερά. Η στιγμή είχε μια απίστευτη ένταση. Φεύγοντας, ο Γέροντας μου είπε: «Είναι όντως πολύ σοβαρά ο πατέρας σου. Ας περιμένουμε να γίνει το θέλημα του Θεού.»
Οι γιατροί την επόμενη ημέρα ξαφνιάστηκαν από το ότι ο μπαμπάς μου ακόμη ζούσε. Οι κρίσεις δύσπνοιας και ασφυξίας σταμάτησαν ξαφνικά, ενώ τα ζωτικά του όργανα είχαν αρχίσει να επαναλειτουργούν. Οι γιατροί μας είπαν ότι είναι μια απλή αναλαμπή. Εντός των προσεχών ημερών, θα έλθει ξαφνικά το μοιραίο. Όμως ο μπαμπάς μου στις 10/4/2012 πήρε εξιτήριο και είναι σπίτι και συνεχίζει κανονικά τη ζωή του. Οι υπόλοιποι ασθενείς του δωματίου φώναζαν τον πατέρα μου Λάζαρο. Ο πατέρας μου δεν θυμάται καθόλου τις ημέρες που ήταν στο Νοσοκομείο. Το μόνο που θυμάται είναι το Γέροντα, σκυμμένο από πάνω του να προσεύχεται και τίποτε άλλο. Δοξάζω και ευχαριστώ το Θεό που με τις προσευχές του Γέροντα «ανέστησε» από βέβαιο θάνατο τον πατέρα μου.
Μ.Δ.
Γαλάτσι Αθηνών


3ον ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

Εξαφανίστηκε ο καρκίνος αμέσως
Ονομάζομαι Α.Ι. είμαι νεαρός και κατάγομαι από τη Λεμεσσό της Κύπρου. Στις 31 Μαΐου του 2012 πήγα και επισκέφθηκα τον Γέροντα……….. Είχα κακοήθη όγκο-καρκίνο στο λαιμό μου και έκανα χημειοθεραπείες χωρίς η κατάστασή μου όμως να βελτιώνεται. Ζήτησα από τον Γέροντα να προσευχηθεί για μένα. Ο Γέροντας προσευχήθηκε και με σταύρωσε και τότε ένιωσα μέσα μου να με διαπερνά ένα ρεύμα. Ήμουν σίγουρος ότι είχα γίνει καλά. Την άλλη μέρα πήγα στους γιατρούς για εξετάσεις και οι γιατροί μου επιβεβαίωσαν ότι ο καρκίνος είχε εξαφανιστεί. Είμαι καλά. Πίστη στο Χριστό να υπάρχει και όλα γίνονται. Ζει Κύριος ο Θεός.
Α.Ι.
Λεμεσσός Κύπρου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου