Συνέχεια από Μέρος Β΄ ...
ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ 6
Να κοινωνήσει τη Μεγάλη Πέμπτη, διότι το Πάσχα θα πεθάνει
Να κοινωνήσει τη Μεγάλη Πέμπτη, διότι το Πάσχα θα πεθάνει
Ονομάζομαι Κ. Ε. και είμαι από τα Γιάννενα. Ο παππούς μου, Θ. Μ., που ζούσε στα Γιάννενα, στο χωριό Γ. ήταν στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου. Πέθανε την ημέρα του Πάσχα. Πριν πεθάνει, τον παρακαλούσαμε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, ήταν αδύνατον όμως, διότι μας έλεγε «τι, θα πεθάνω και θέλετε να με κοινωνήσετε;» Όχι παππού, του λέγαμε, δεν πεθαίνεις, αλλά είναι καλό για την υγεία σου να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις. Και ο παππούς απαντούσε «τότε όταν σηκωθώ θα πάω μόνος μου!». Δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ, αλλά ούτε και θυμόμαστε να είχε ποτέ κοινωνήσει. Παρακαλέσαμε το Γέροντα να έλθει στο σπίτι μας…….. Ο Γέροντας ήρθε ευχαρίστως και μας είπε: «Μη στεναχωριέστε, θα τα καταφέρω με τη βοήθεια του Θεού να τον εξομολογήσω». Εμείς του απαντήσαμε: «Να κάνετε γρήγορα, γιατί οι γιατροί μας είπανε ότι δεν έχει μέρες». Έτσι δύο μήνες πριν το Πάσχα του 2010 ο Γέροντας … επισκέπτεται τον παππού μου. Όταν βγήκε από το δωμάτιό του μας αποκάλυψε τα εξής: «Ο παππούς εξομολογήθηκε, όλα τα αμαρτήματά του από παιδικής ηλικίας. Φοβάται ότι θα πεθάνει, αλλά εγώ τον έπεισα ότι δεν πεθαίνει τώρα. Γι᾽ αυτό του είπα να κοινωνήσει το Πάσχα. Εσείς όμως, να τον κοινωνήσετε τη Μεγάλη Πέμπτη. Πείτε του ότι είναι Πάσχα τότε. Θα κοινωνήσει ο παππούς και σε τρεις μέρες, ανήμερα δηλαδή το Πάσχα, θα πεθάνει». Θέλαμε δύο μήνες μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη. Ο παππούς μόλις έφυγε ο Γέροντας χειροτέρεψε αμέσως και οι γιατροί μας έλεγαν ότι όπου νάναι η ψυχή του βγαίνει. Το λιγότερο σε έξι ώρες από τώρα, θα έχει τελειώσει, μας έλεγαν οι γιατροί… Αλλά περνούσαν οι μέρες και ο παππούς δεν πέθαινε. Έφτασε τελικά η Μεγάλη Πέμπτη. Του είπαμε ότι είναι Πάσχα και του υπενθυμίσαμε ότι ο Γέροντας είχε πει να κοινωνήσει. Εκείνος δέχθηκε με χαρά να κοινωνήσει. Έτοιμος πλέον για τον Ουρανό, την Κυριακή του Πάσχα ο παππούς έφυγε... Όλοι οι συγγενείς στην κηδεία λέγαμε: «Τρομερό, αυτό που συνέβηκε. Ο Γέροντας βγήκε αληθινός...».
Ε.Κ.
ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ 7
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: «Θα αποκτήσετε παιδάκι. Θα είναι κοριτσάκι και θα σας το χαρίσει η Αγία Παρασκευή, η οποία ήλθε εδώ και την είδα να στέκεται δίπλα σας»
Ο Γέροντας …………………. πήγαινε σε ένα μαγαζάκι κι αγόραζε αναψυκτικά και ξηρούς καρπούς για να τους προσφέρει στους φιλοξενουμένους……
Η κυρία που είχε το μαγαζάκι αυτό παρακάλεσε το Γέροντα να προσευχηθεί για την κόρη της Ε. και το σύζυγό της Δ., διότι δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά. Τότε ο Γέροντας της είπε: «Την άλλη φορά που θα έλθω να είναι εδώ τα παιδιά σου για να τα δω, να προσευχηθώ και να τα σταυρώσω. Εγώ παρακαλώ τον Κύριο να γίνεται πάντοτε το θέλημά Του, κι Εκείνος όπου θέλει κάνει το θαύμα Του. Ας έλθουν λοιπόν να παρακαλέσουμε μαζί τον Θεό».
Πράγματι την επομένη εβδομάδα, η Ε. και ο Δ. περίμεναν τον Γέροντα στο μαγαζάκι….. Τότε ο Γέροντας τους πρότεινε: «Πάμε στην πίσω μεριά του μαγαζιού να μη φαινόμαστε για να σας σταυρώσω και να προσευχηθούμε». Πηγαίνοντας στο πίσω μέρος, γονάτισε στο έδαφος και άρχισε να προσεύχεται και να σταυρώνει το ζευγάρι. Μετά από δύο τρία λεπτά τους λέει: «Θα αποκτήσετε παιδάκι. Θα είναι κοριτσάκι και θα σας το χαρίσει η Αγία Παρασκευή, η οποία ήλθε εδώ και την είδα να στέκεται δίπλα σας». Ο Δ. και η Ε. Λ. δάκρυσαν. Όταν τους ρώτησε ο Γέροντας γιατί κλαίνε, του απάντησαν: «Κλαίμε από χαρά! Διότι όλα αυτά τα χρόνια παρακαλούσαμε την Αγία Παρασκευή που την έχουμε προστάτιδά μας να μας χαρίσει ένα παιδάκι κι εσείς χωρίς να μας γνωρίζετε είδατε την προστάτιδα Αγία μας και μας είπατε ότι θα αποκτήσουμε κοριτσάκι. Είναι να μην κλαίμε;».
Πράγματι. Το Γενάρη του 2008 η Ε. και ο Δ. απέκτησαν ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Το κοριτσάκι βαπτίστηκε στην Αγία Παρασκευή Αττικής το Σεπτέμβριο του 2008. Στο δε Γέροντα, πριν τη βάπτιση, μαζί με την πρόσκληση της βαπτίσεως του έστειλαν και το εξής γράμμα:
«Πατέρα Νεκτάριε, σας στέλνουμε το προσκλητήριο της βαπτίσεως για την κόρη μας. Για μας θα ήταν μεγάλη χαρά και τιμή να σας δούμε κοντά μας. Είμαι η κοπέλα που με την ευλογία σας έχουμε στην αγκαλιά μας την μικρή Παρασκευή. Πάτερ για άλλη μια φορά ο άντρας μου κι εγώ σας ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας για το θαύμα που ζούμε. Σας έχουμε πάντα στη σκέψη μας και για μας αποτελείτε μέρος της οικογενείας μας. Να μας έχετε πάντοτε στις προσευχές σας. Πιστεύουμε ότι είναι ευλογία Θεού που σας γνωρίσαμε και πάλι σας ευχαριστούμε.
Η κυρία που είχε το μαγαζάκι αυτό παρακάλεσε το Γέροντα να προσευχηθεί για την κόρη της Ε. και το σύζυγό της Δ., διότι δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά. Τότε ο Γέροντας της είπε: «Την άλλη φορά που θα έλθω να είναι εδώ τα παιδιά σου για να τα δω, να προσευχηθώ και να τα σταυρώσω. Εγώ παρακαλώ τον Κύριο να γίνεται πάντοτε το θέλημά Του, κι Εκείνος όπου θέλει κάνει το θαύμα Του. Ας έλθουν λοιπόν να παρακαλέσουμε μαζί τον Θεό».
Πράγματι την επομένη εβδομάδα, η Ε. και ο Δ. περίμεναν τον Γέροντα στο μαγαζάκι….. Τότε ο Γέροντας τους πρότεινε: «Πάμε στην πίσω μεριά του μαγαζιού να μη φαινόμαστε για να σας σταυρώσω και να προσευχηθούμε». Πηγαίνοντας στο πίσω μέρος, γονάτισε στο έδαφος και άρχισε να προσεύχεται και να σταυρώνει το ζευγάρι. Μετά από δύο τρία λεπτά τους λέει: «Θα αποκτήσετε παιδάκι. Θα είναι κοριτσάκι και θα σας το χαρίσει η Αγία Παρασκευή, η οποία ήλθε εδώ και την είδα να στέκεται δίπλα σας». Ο Δ. και η Ε. Λ. δάκρυσαν. Όταν τους ρώτησε ο Γέροντας γιατί κλαίνε, του απάντησαν: «Κλαίμε από χαρά! Διότι όλα αυτά τα χρόνια παρακαλούσαμε την Αγία Παρασκευή που την έχουμε προστάτιδά μας να μας χαρίσει ένα παιδάκι κι εσείς χωρίς να μας γνωρίζετε είδατε την προστάτιδα Αγία μας και μας είπατε ότι θα αποκτήσουμε κοριτσάκι. Είναι να μην κλαίμε;».
Πράγματι. Το Γενάρη του 2008 η Ε. και ο Δ. απέκτησαν ένα πανέμορφο κοριτσάκι. Το κοριτσάκι βαπτίστηκε στην Αγία Παρασκευή Αττικής το Σεπτέμβριο του 2008. Στο δε Γέροντα, πριν τη βάπτιση, μαζί με την πρόσκληση της βαπτίσεως του έστειλαν και το εξής γράμμα:
«Πατέρα Νεκτάριε, σας στέλνουμε το προσκλητήριο της βαπτίσεως για την κόρη μας. Για μας θα ήταν μεγάλη χαρά και τιμή να σας δούμε κοντά μας. Είμαι η κοπέλα που με την ευλογία σας έχουμε στην αγκαλιά μας την μικρή Παρασκευή. Πάτερ για άλλη μια φορά ο άντρας μου κι εγώ σας ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας για το θαύμα που ζούμε. Σας έχουμε πάντα στη σκέψη μας και για μας αποτελείτε μέρος της οικογενείας μας. Να μας έχετε πάντοτε στις προσευχές σας. Πιστεύουμε ότι είναι ευλογία Θεού που σας γνωρίσαμε και πάλι σας ευχαριστούμε.
Με εκτίμηση και αγάπη
Δ. Ε. και Παρασκευή Λ.
Δ. Ε. και Παρασκευή Λ.
ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ 8
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: «Η μητέρα σου σε τρεις μέρες θα φύγει για την άλλη ζωή!»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ: «Η μητέρα σου σε τρεις μέρες θα φύγει για την άλλη ζωή!»
Η μητέρα μου έπασχε από καρκίνο. Δυστυχώς όταν το διαγνώσαμε, οι γιατροί, μας είπαν ότι η κατάσταση ήταν προχωρημένη και δεν υπήρχε καμμία ελπίδα ζωής. Μας είχαν δώσει οι γιατροί έξι μήνες ζωή. Εκείνη έζησε δέκα μήνες.
Στις 18 Οκτωβρίου 2008, ημέρα Σάββατο, ο Γέροντας, μας είχε επισκεφθεί στα Ιωάννινα, στο σπίτι της πεθεράς μου. Το απόγευμα και ενώ καθόμασταν όλοι και ακούγαμε τα όσα σημαντικά και σοφά μας έλεγε ο Γέροντας, ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου. Ήταν η Μ., οικογενειακή φίλη και μου λέει:
«Η μητέρα σου, δεν είναι καλά, σε ζητάει, πρέπει να έρθεις τώρα!». «Δος τη μου να της μιλήσω» της λέω.
«Έλα παιδί μου, πεθαίνω! Έλα να με δεις».
Η μητέρα μου, είχε κάνει εις βάρος μου ένα λάθος. Πριν φύγει, πήγε με την μεγαλύτερη αδελφή μου και τον πατέρα μου και έκανε μια διαθήκη, κρυφά από εμένα, και φυσικά εγώ δεν συμμετείχα στους αποδοχείς της κληρονομιάς της.
Έφυγα, λοιπόν, τρέχοντας, μόλις με ειδοποίησε και πήγα σ' εκείνη. Ήταν όντως πολύ χάλια. Είχε ανεβάσει πυρετό. Είχε δύσπνοια και μιλούσε με δυσκολία. Συζητήσαμε οι δύο μας όλα τα παραπάνω περί διαθήκης, γιατί η μητέρα μου, ο πατέρας μου και η αδελφή μου τους τελευταίους έξι μήνες, πριν φύγει, δεν με αποδεχόντουσαν. Έβλεπα, ότι δυσκολευόταν η ψυχή της πάρα πολύ για να φύγει. Κατάλαβα ότι έπρεπε πάση θυσία να εξομολογηθεί. Ο πατέρας μου όμως, ήταν αντίθετος με αυτό. Δεν ήξερα τι να κάνω!
Έψαχνα να βρω τον πνευματικό μου π. Ιωήλ, του τηλεφωνούσα και δυστυχώς δεν απαντούσε ούτε στο τηλέφωνο, ούτε στα μηνύματά μου. Την άλλη μέρα, Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008, μετά την θεία Λειτουργία, ο Γέροντας ήταν στο σπίτι της πεθεράς μου και μιλούσε με διάφορους πιστούς, που πήγαν να πάρουνε την ευλογία του, διότι σε λίγη ώρα θα έφευγε για το Μοναστήρι του.
Μου λέει ο άντρας μου Ι.: «Πήγαινε στον πάτερ, πέστου ακριβώς τι συμβαίνει και θα σε συμβουλεύσει αυτός τι να κάνεις».
Πράγματι, πήγα στο Γέροντα, του είπα ακριβώς τι είχε συμβεί και, μου είπε, κοιτώντας με στα μάτια: «Άκου παιδί μου τι θα κάνεις. Θα πας τώρα στη μητέρα σου και θα της πεις:
Μαμά, θέλεις να φέρουμε έναν παπούλη να σου διαβάσει μια ευχή υπέρ υγείας, για να γίνεις καλύτερα; Εκείνη θα σου απαντήσει «ναι»! Θα πάρεις τότε έναν παπούλη και θα πας εκεί. Θα βγείτε όλοι έξω από το δωμάτιο και η μητέρα σου θα εξομολογηθεί. Βιάσου, όμως, παιδί μου, γιατί η μητέρα σου, σε τρεις μέρες θα φύγει!!!» Πηγαίνω λοιπόν στη μητέρα μου και τη ρωτάω:
-Γιατί αναστενάζεις έτσι;
-Δεν μπορώ, νοιώθω ένα βάρος.
-Που;
-Εδώ, στο θώρακα.
-Θέλεις να έρθει ένας παπούλης, να σου διαβάσει μια ευχή υπέρ υγείας, για να γίνεις καλύτερα;
-Ναι!
Φεύγει ο άντρας μου, Ι. και πηγαίνει στον π. Ξενοφώντα και του εξηγεί τι έχει συμβεί. Εκείνος, με μεγάλη χαρά ήρθε στο σπίτι. Πήγαμε μαζί στο δωμάτιο, τους έβγαλα όλους έξω και έκλεισα την πόρτα. Η μητέρα μου, όπως ακριβώς μου είχε πει ο Γέροντας, έτσι κι έγινε! Εξομολογήθηκε, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια!
Την άλλη μέρα, Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008, ήρθε ο γιατρός της μητέρας μου, ο οποίος έλειπε σε σεμινάριο.
«Ουρολοίμωξη έχει, θα πάρει αντιβίωση και θα το ξεπεράσει», μας είπε. Η κατάσταση όμως της μητέρας μου, εξακολουθούσε να είναι η ίδια.
Την τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008, το πρωί η μητέρα μου ξύπνησε ευδιάθετη και γελούσε μετά από πολύ καιρό. Το απόγευμα στις 4 περίπου έφυγε! Αμέσως θυμήθηκα τα λόγια του Γέροντα!
«Βιάσου, παιδί μου, γιατί η μητέρα σου σε τρεις μέρες θα φύγει!».
Την ίδια μέρα το βράδυ μαζί με τον άντρα μου, πήρα τηλέφωνο το Γέροντα.
-Έλα, παιδί μου, έφυγε η μαμά σου, έτσι; με ρώτησε, προτού προλάβω να του το πω εγώ.
-Ναι, πάτερ μου, έφυγε!
-Μη φοβάσαι, είναι στα χέρια του Θεού τώρα!
Θα ήθελα να ξέρετε ότι αυτά τα λόγια του Γέροντα με βοήθησαν, απάλυναν το μεγάλο πόνο που νοιώθω από το χαμό της μητέρας μου Ι., γι᾽ αυτό και σας στέλνω τώρα αυτήν την επιστολή, για να τον ευχαριστήσω δημόσια.
Θα ήθελα επίσης να πω σε όλους εσάς τους πιστούς που θα διαβάσετε αυτή την επιστολή μου, ότι είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε στη ζωή μας αυτόν τον άνθρωπο! Και ζητώ απ' όλους σας όχι μόνον να τον αγαπάμε, αλλά να τον ακούμε και να προσευχόμαστε γι' αυτόν καθημερινά, να μας τον έχει ο Θεός καλά.
Στις 18 Οκτωβρίου 2008, ημέρα Σάββατο, ο Γέροντας, μας είχε επισκεφθεί στα Ιωάννινα, στο σπίτι της πεθεράς μου. Το απόγευμα και ενώ καθόμασταν όλοι και ακούγαμε τα όσα σημαντικά και σοφά μας έλεγε ο Γέροντας, ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου. Ήταν η Μ., οικογενειακή φίλη και μου λέει:
«Η μητέρα σου, δεν είναι καλά, σε ζητάει, πρέπει να έρθεις τώρα!». «Δος τη μου να της μιλήσω» της λέω.
«Έλα παιδί μου, πεθαίνω! Έλα να με δεις».
Η μητέρα μου, είχε κάνει εις βάρος μου ένα λάθος. Πριν φύγει, πήγε με την μεγαλύτερη αδελφή μου και τον πατέρα μου και έκανε μια διαθήκη, κρυφά από εμένα, και φυσικά εγώ δεν συμμετείχα στους αποδοχείς της κληρονομιάς της.
Έφυγα, λοιπόν, τρέχοντας, μόλις με ειδοποίησε και πήγα σ' εκείνη. Ήταν όντως πολύ χάλια. Είχε ανεβάσει πυρετό. Είχε δύσπνοια και μιλούσε με δυσκολία. Συζητήσαμε οι δύο μας όλα τα παραπάνω περί διαθήκης, γιατί η μητέρα μου, ο πατέρας μου και η αδελφή μου τους τελευταίους έξι μήνες, πριν φύγει, δεν με αποδεχόντουσαν. Έβλεπα, ότι δυσκολευόταν η ψυχή της πάρα πολύ για να φύγει. Κατάλαβα ότι έπρεπε πάση θυσία να εξομολογηθεί. Ο πατέρας μου όμως, ήταν αντίθετος με αυτό. Δεν ήξερα τι να κάνω!
Έψαχνα να βρω τον πνευματικό μου π. Ιωήλ, του τηλεφωνούσα και δυστυχώς δεν απαντούσε ούτε στο τηλέφωνο, ούτε στα μηνύματά μου. Την άλλη μέρα, Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008, μετά την θεία Λειτουργία, ο Γέροντας ήταν στο σπίτι της πεθεράς μου και μιλούσε με διάφορους πιστούς, που πήγαν να πάρουνε την ευλογία του, διότι σε λίγη ώρα θα έφευγε για το Μοναστήρι του.
Μου λέει ο άντρας μου Ι.: «Πήγαινε στον πάτερ, πέστου ακριβώς τι συμβαίνει και θα σε συμβουλεύσει αυτός τι να κάνεις».
Πράγματι, πήγα στο Γέροντα, του είπα ακριβώς τι είχε συμβεί και, μου είπε, κοιτώντας με στα μάτια: «Άκου παιδί μου τι θα κάνεις. Θα πας τώρα στη μητέρα σου και θα της πεις:
Μαμά, θέλεις να φέρουμε έναν παπούλη να σου διαβάσει μια ευχή υπέρ υγείας, για να γίνεις καλύτερα; Εκείνη θα σου απαντήσει «ναι»! Θα πάρεις τότε έναν παπούλη και θα πας εκεί. Θα βγείτε όλοι έξω από το δωμάτιο και η μητέρα σου θα εξομολογηθεί. Βιάσου, όμως, παιδί μου, γιατί η μητέρα σου, σε τρεις μέρες θα φύγει!!!» Πηγαίνω λοιπόν στη μητέρα μου και τη ρωτάω:
-Γιατί αναστενάζεις έτσι;
-Δεν μπορώ, νοιώθω ένα βάρος.
-Που;
-Εδώ, στο θώρακα.
-Θέλεις να έρθει ένας παπούλης, να σου διαβάσει μια ευχή υπέρ υγείας, για να γίνεις καλύτερα;
-Ναι!
Φεύγει ο άντρας μου, Ι. και πηγαίνει στον π. Ξενοφώντα και του εξηγεί τι έχει συμβεί. Εκείνος, με μεγάλη χαρά ήρθε στο σπίτι. Πήγαμε μαζί στο δωμάτιο, τους έβγαλα όλους έξω και έκλεισα την πόρτα. Η μητέρα μου, όπως ακριβώς μου είχε πει ο Γέροντας, έτσι κι έγινε! Εξομολογήθηκε, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια!
Την άλλη μέρα, Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008, ήρθε ο γιατρός της μητέρας μου, ο οποίος έλειπε σε σεμινάριο.
«Ουρολοίμωξη έχει, θα πάρει αντιβίωση και θα το ξεπεράσει», μας είπε. Η κατάσταση όμως της μητέρας μου, εξακολουθούσε να είναι η ίδια.
Την τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008, το πρωί η μητέρα μου ξύπνησε ευδιάθετη και γελούσε μετά από πολύ καιρό. Το απόγευμα στις 4 περίπου έφυγε! Αμέσως θυμήθηκα τα λόγια του Γέροντα!
«Βιάσου, παιδί μου, γιατί η μητέρα σου σε τρεις μέρες θα φύγει!».
Την ίδια μέρα το βράδυ μαζί με τον άντρα μου, πήρα τηλέφωνο το Γέροντα.
-Έλα, παιδί μου, έφυγε η μαμά σου, έτσι; με ρώτησε, προτού προλάβω να του το πω εγώ.
-Ναι, πάτερ μου, έφυγε!
-Μη φοβάσαι, είναι στα χέρια του Θεού τώρα!
Θα ήθελα να ξέρετε ότι αυτά τα λόγια του Γέροντα με βοήθησαν, απάλυναν το μεγάλο πόνο που νοιώθω από το χαμό της μητέρας μου Ι., γι᾽ αυτό και σας στέλνω τώρα αυτήν την επιστολή, για να τον ευχαριστήσω δημόσια.
Θα ήθελα επίσης να πω σε όλους εσάς τους πιστούς που θα διαβάσετε αυτή την επιστολή μου, ότι είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε στη ζωή μας αυτόν τον άνθρωπο! Και ζητώ απ' όλους σας όχι μόνον να τον αγαπάμε, αλλά να τον ακούμε και να προσευχόμαστε γι' αυτόν καθημερινά, να μας τον έχει ο Θεός καλά.
Β.Μ.
Ιωάννινα
Ιωάννινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου