….Ο Κωνσταντίνος, που συνήθιζε να κάθεται στις τελευταίες πάντα θέσεις του Ναού με εμφανή αρχικά δισταγμό σηκώθηκε και πήγε κοντά στον κυρ- Αναστάση. Καθώς διάβαινε προς τον άμβωνα παρατήρησε το πόσο περίεργα τον κοιτούσαν όλοι.
...μή απορρίψεις ημάς από του προσώπου σου, αλλ' ευδόκησον ως φιλάνθρωπος Θεός, μέχρι της εσχάτης ημών αναπνοής προσφέρειν σοι θυσίαν δικαιοσύνης και αναφοράν εν τοις αγίοις σου θυσιαστηρίοις...
….Ο Κωνσταντίνος, που συνήθιζε να κάθεται στις τελευταίες πάντα θέσεις του Ναού με εμφανή αρχικά δισταγμό σηκώθηκε και πήγε κοντά στον κυρ- Αναστάση. Καθώς διάβαινε προς τον άμβωνα παρατήρησε το πόσο περίεργα τον κοιτούσαν όλοι.
Χτες ο Κωνσταντίνος που μας φιλοξενεί στο υπέροχο σπίτι του μας έκανε το τραπέζι με ντόπιες καραβίδες, κρασί κεφαλλονίτικο και για επιδόρπιο γλυκό ντοματίνι και λικέρ πορτοκάλι (η φιλοξενία περισσεύει στο νησί).
«Η αγάπη, ως προς την ποιότητά της είναι ομοίωσις με τον Θεόν, όσο βέβαια είναι δυνατόν στους ανθρώπους. Ως προς την ενέργειά της, μέθη της ψυχής. Ως προς τις ιδιότητές της, πηγή πίστεως, άβυσσος μακροθυμίας, θάλασσα ταπεινώσεως» (άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Ως πνευματικός μου έδωσε ένα μάθημα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είχα κάνει ένα λάθος, αλλά δεν με είχε θλίψει και τόσο η αμαρτία μου, το πήρα επιπόλαια.
Τό ἀρχοντικό του μουσουλμάνου Χουρσίτ, πᾶνε μέρες τώρα, πού ἔχει μεγάλη κίνηση. Ἡ πόρτα ὁλημερίς σχεδόν ὀρθάνοιχτη.
Ο φόβος του Θεού είναι η ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας. Σαν το κερί ν’ ανάβει και να φωτίζει όλους τους λογισμούς, όλες τις εσωτερικές κινήσεις της καρδιάς σας.
Ο Αντίχριστος θα είναι ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, ο οποίος θα έχει όλη την δύναμη του διαβόλου. Όταν θα έλθει δεν θα γίνει αντιληπτός από τους πολλούς.
«Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα» λένε πολλοί έχοντας αυτή την πεποίθηση ως δικαιολογία για την σύναψη εξωσυζυγικών σχέσεων.
ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΓΙΟΥΣ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΚΟΡΗ, ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΣΕΓΓΟΝΑ ΜΟΥ
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ
Κάποτε χριστιανοί μου κάποιος μοναχός, έφυγε από το κοινόβιο και την ευλογημένη υπακοή και πήγε στην έρημο να γίνει ησυχαστής.
Δεν πρέπει η ψυχή μας ν’ αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε έτσι αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά;». …
Μην αφήνεις λύπη στην καρδιά σου.
Διότι η χαρά του πονηρού είναι η λύπη, η αθυμία από την οποία γεννιούνται πολλά και με τα οποία γεμίζει πικρία η ψυχή αυτού που τα έχει.
Στὸν κόσμο ἂν πεῖς δυσάρεστα πράγματα ἢ ἂν τὸν ἐλέγξεις δὲν ἀρέσει. Σὲ κατατάσσει στοὺς κακούς. Δὲς στὴν παλιὰ διαθήκη πόσους προφῆτες σκοτώσανε οἱ ἰσραηλίτες. Ἀκόμη καὶ τὸν Θεὸ τους σκοτώσανε ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ἐπειδὴ αὐτὰ ποὺ τοὺς ἔλεγε δὲν χαιδεύανε τὰ αὐτιά τους.
Σε έναν κόσμο που η πλεονεξία, ο φθόνος και η κατάκριση έχουν καταστεί «νόμοι» και εξαιτίας της εγκατάλειψης της πνευματικότητας του ανθρώπου δεν υπάρχει εύκολα διάκριση μεταξύ καλού και κακού.
Ή ομολογία της πίστεως μόνο με τα χείλη, χωρίς καμιά συνέπεια στην ζωή μας, δεν έχει σημασία.
Η πορεία της ζωής μας έχει απροσδόκητα γεγονότα, ευχάριστα και δυσάρεστα, απλά και σημαντικά. Φαίνεται πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το καθετί έχει το λόγο του, που μπορεί ν’ αγνοούμε όταν συμβαίνει αλλά κάποια μέρα θα το μάθουμε.
Δίνουμε κάτι ευχές ο ένας στον άλλον σα να μην υπάρχει «πνευματικό αύριο», λες και τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν σε τούτην εδώ τη γη.
Έλεγε ο Άγιος Πορφύριος: «Όταν ψάλλετε τούς κανόνες, όχι άπλα να λέτε τα λόγια, αλλά να τα απολαμβάνετε. Έτσι πολύ γρήγορα θα αγιαστείτε, χωρίς να το καταλάβετε. Κι όταν διαβάζετε το Ψαλτήρι, να τα λέτε καθαρά, μία μία τις λέξεις…»
Έκανε αδιάκοπα εμετούς και μύριζε τόσο απαίσια, που πολύ δύσκολα μπορούσε να μείνει κάποιος κοντά της. Βρισκόταν στα τελευταία της.