Σε παρακαλώ, γέροντα, μια και γνωρίζεις όλες τις σκέψεις μου, πες μου: Από που ήρθε αυτός ο λογισμός; Από μένα γεννήθηκε ή ήρθε απ’ αλλού;
-Απ’ το διάβολο γεννήθηκε, που ήθελε να διαστρέψει τη σωστή σου άποψη και να σού δημιουργήσει σύγχυση.
Αλλά καλά έκανες και τον φανέρωσες αμέσως, γιατί αλλιώς θα χωνόταν βαθιά μέσα στην καρδιά σου και δύσκολα θα ξεριζωνόταν.
Ο άνθρωπος, βλέπεις, έχει τους φυσικούς του λογισμούς, με τους οποίους διακρίνει τι πρέπει να κάνει και τι όχι.
Έχει όμως και δύο λογιών ακόμα λογισμούς, που τον διατάζουν:
Τους δαιμονικούς (πονηρούς) και αγγελικούς (αγαθούς).
Πρέπει λοιπόν να εξετάζει προσεκτικά όλους τους λογισμούς που μπαινοβγαίνουν στο νού του, να ξεχωρίζει αυτούς που του βάζει ο πονηρός και να τους διώχνει. Αυτό όμως μπορεί να το κάνει μόνο όταν έχει νού καθαρό και αμέριμνο.
Ο νούς που είναι θολωμένος απ’ τις πολλές βιοτικές φροντίδες και σκοτισμένος απ’ τις απολαύσεις και τις ηδονές, εύκολα γλιστράει στο κακό, μη μπορώντας να ξεχωρίσει το ψωμί από την πέτρα.
Αυτός ποτέ δεν μπορεί να νιώσει τι λογής είναι τα έργα του, καλά ή πονηρά, γιατί ο σατανάς εύκολα τον ξεγελάει. Το γλυκό από το πικρό δεν μπορεί να το ξεχωρίσει.
Ανακατεύεται άκριτα το μέλι με τ’ αψίνθι…. Και ποιος μπορεί να φάει τέτοιο παρασκεύασμα;
-Μα τότε……. ποιος μπορεί λοιπόν να σωθεί; Ρώτησε μισοαπελπισμένος ο άρχοντας.
-Άκουσε, παιδί μου….
Ναί, είναι αδύνατο να σωθούμε μόνοι μας.
Αλλά ο Θεός τα πάντα μπορεί να κάνει για τη σωτηρία μας. Βλέπεις ότι πολλοί άνθρωποι, μολονότι προσφέρουν δώρα και υπηρεσίες στον επίγειο βασιλιά, με μεγάλη δυσκολία πετυχαίνουν αυτό που του ζητάνε.
Άλλοι πάλι, χωρίς να του προσφέρουν τίποτα, κερδίζουν τη συμπάθεια και τη βοήθειά του.
Έτσι και ο Θεός· άλλους δοξάζει για τα έργα τους, άλλους ελεεί για τη βαθειά τους μετάνοια και άλλους σπλαχνίζεται χάρη στις πρεσβείες των αγίων Του.
Πολλούς πάλι τους χτυπάει και τους παιδεύει εδώ, ενώ εκεί τους χαρίζει την αιώνια μακαριότητα, φτάνει να μη γογγύσουν για όσα υποφέρουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου