Σ’ αὐτὴν τὴν κοινωνία ποὺ κυριαρχεῖ ἡ διαφθορά, ὁ ἀτομισμός, ἡ ἔπαρση, ἡ λατρεῖα στὸν Μαμωνᾶ, ἡ ὀλιγοπιστία, ἡ ἀθεΐα καὶ οἱ δαιμονικὲς ἐπιρροές πλεονάζουν, ὁρισμένοι ἄνθρωποι ἀποφασίζουν νὰ πάρουν τὴν ζωὴ στὰ χέρια τους καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ πνευματικὸ, τεθλιμμένο μονοπάτι ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἕνωση μὲ τὸν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό.
Στὴν προσπάθειά τους αὐτὴν καλοῦνται νὰ ὑπερπηδήσουν ἕνα σωρὸ προσκόμματα, τὰ ὁποῖα τοποθετοῦνται κυρίως ἀπὸ κοντινά τους πρόσωπα ποὺ βρίσκονται ἐντὸς τῆς οἰκογενείας, στὸν συγγενικὸ ἢ φιλικό τους κῦκλο ἢ καὶ στὸν ἐργασιακὸ χῶρο.
Πρίν, ὅμως, ἀπὸ τὴν ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν ἐμποδίων, προέχει ἡ μάχη τοῦ πιστοῦ μὲ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτό. Πρὲπει νὰ ξεπεράσει τὸν -φυσιολογικὸ γιὰ ἀρχάριο – φόβο ὁμολογίας τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης του, πρὸς τοὺς ἀνθρώπους μὲ τοὺς ὁποῖους συναναστρέφεται. Πρέπει νὰ ὁπλισθεῖ μὲ σθένος καὶ θάρρος, προκειμένου νὰ ὑπερασπιστεῖ ὄχι μόνο τὸν ἑαυτό του, ἄλλὰ καὶ Τὸν ἴδιο Τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτό, φυσικά, δὲν γίνεται ἀπὸ τὴν μία στιγμὴ στὴν ἄλλη· χρειάζεται ἀδιάλειπτος πνευματικὸς ἀγῶνας, μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ ψυχωφελῶν βιβλίων, προσευχή, ἐξομολόγηση, μετάνοια καὶ ταπείνωση.
Ἀπὸ τῆν στιγμὴ ποὺ ὁ πιστὸς πατήσει γερὰ στὰ πνευματικὰ πόδια του, τότε ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ θὰ βρεθεῖ ἀντιμέτωπος μὲ τὸν περίγυρό του. Τὰ ἐμπόδια ποὺ θὰ κληθεῖ νὰ ὑπερκεράσει εἶναι πολλά· ἐδῶ θὰ ἐστιάσουμε στὰ πιὸ συνηθισμένα:
ΕΙΡΩΝΙΑ: Ἑνας ἔμμεσος τρόπος ἔκφρασης φθόνου καὶ προσπάθειας ἐκτροχιασμοῦ τοῦ πιστοῦ ἀπὸ τὸν πνευματικό του ἀγώνα. «Βλέπω, ἀποφάσισες ν’ ἁγιάσεις!«. «Ἄντε καὶ παπᾶς!«. «Ἔτσι ὅπως τὸ πᾶς, σὲ λίγο θὰ μονάσεις«.
ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΝΟΧΩΝ: Ἡ πίστη γίνεται ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης ἀπὸ κακόβουλους, προκειμένου νὰ ἀποκομίσουν μὲ ὑστερόβουλο τρόπο κέρδη. «Μπορεῖς νὰ μὲ ἐξυπηρετήσεις; Τὶ σὸι χριστιανὸς εἶσαι;» «Καλά· τὶ σᾶς μαθαίνουν ἐκεῖ στὴν Ἐκκλησία που πᾶς; Βοήθησέ με!«. «Μοῦ θύμωσες σήμερα. Μὴν ξεχάσεις νὰ τὸ ἐξομολογηθεῖς στὸν πνευματικό σου!«. «Προτιμᾶς νὰ πᾶς στὴν Ἐκκλησία, ἀντὶ νὰ βγεῖς μὲ τὴν οἰκογένειά σου βόλτα;«.
ΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ: Ἀπροκάλυπτος τρόπος ἐπηρεασμού τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα. «Νηστεία; Καὶ τὶ θὰ πάθεις ἂν φᾶς λίγο κρέας σήμερα;«. «Μεγάλη Παρασκευή; Ἒ καί; Πᾶμε γιὰ καμμιὰ μπυρίτσα τὸ βράδυ«.
ΕΥΘΕΙΑ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ: Ἄθεοι, ὀλιγόπιστοι, αἰρετικοί, προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλλουν τὴν γνῶμη τους. «Καλά· πιστεύεις σὲ τέτοια παραμύθια;«. «Καλὰ ὁ Χριστὸς, ἀλλὰ οἱ παπᾶδες θέλουν μόνο τὰ λεφτά σου«. «Ὁ Χριστὸς ἦταν ἕνας ἐπαναστάτης τῆς ἐποχῆς Του. Σ’ Αὐτὸν πιστεύω, ἀλλὰ ὄχι στὴν Ἐκκλησία Του«. «Φιλόπτωχο ταμεῖο; Τὰ λεφτὰ τὰ τρῶνε μεταξύ τους οἱ παπᾶδες ρὲ κορόϊδο!«. «Θρησκεία· τὸ ὄπιο τοῦ λαοῦ!«.
ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ: Ὅταν ὅλα τὰ παραπάνω ἀποτύχουν νὰ σταματήσουν τὴν πνευματικὴ πορεία τοῦ πιστοῦ, ἀκολουθεῖ – σὲ πολλές περιπτώσεις – ἡ ἀποξένωση. Οἱ μέχρι πρότινος φίλοι ἀλλὰ καὶ συγγενεὶς ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸν ἀγωνιστὴ τῆς πίστης, διότι ὁ φθόνος τυφλώνει τὸ ἐγωϊστικό τους μικρόκοσμο. Ἀντὶ νὰ τὸν μιμηθοῦν, στὸν βαθμὸ ποῦ μπορεῖ ὁ καθένας, βρίσκουν προφάσεις μὴ συναναστροφῆς μαζί του.
Ὁ Χριστιανὸς ποῦ ἔχει ἐνδυθεῖ τὴν πανοπλία τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑποχωρεῖ, δὲν συμβιβάζεται, δὲν ἀκούει τὶς σειρῆνες τῆς προηγούμενης ζωῆς του ποὺ τὸν καλοῦν πίσω. Αὐτὸς ὁ Χριστιανὸς ἔχει συνειδητοποιήσει ὅτι ἡ πορεία του στὸν κόσμο ἀπαιτεῖ θυσίες. Καὶ ἡ πορεία αὐτὴ γίνεται διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου