ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟΙ, ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ

Ποιος φταίει, λοιπόν;
Ποιος φταίει που το έθνος βρίσκεται σήμερα σε τούτη την εξαθλίωση;

-Φταίει η Κυβέρνηση.
-Όχι, φταίει η προηγούμενη Κυβέρνηση.
-Φταίνε οι πολιτικοί μας.
-Φταίνε οι τραπεζίτες.
-Φταίνε τα διεθνή trust, οι off-shore εταιρείες, η δημοσιονομική πολιτική, το Χρηματιστήριο, οι επιχειρήσεις...
-Φταίνε όλοι τους.

Λάθος, αδελφέ. Δεν φταίνε όλοι τους. Φταίμε όλοι μας. Μπορείς να το πιστέψεις ότι έχεις κι εσύ το μερίδιο της ευθύνης σου σ' αυτό το κατάντημα της χώρας μας; Μπορώ κι εγώ να το παραδεχθώ; Αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα.

Το πρώτο βήμα είναι να παραδεχθούμε οι Έλληνες ότι φταίξαμε απέναντι στον Θεό. Αμαρτήσαμε. Παρέβημεν το θέλημά Του, τον άγιο Νόμο Του. Πορευθήκαμε «ἐν τοῖς θελήμασι τῶν καρδιῶν ἡμῶν». Αποστατήσαμε από τη Χάρη Του, τη σκέπη και προστασία Του, και είπαμε: «Ωραία· άρα λοιπόν μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τις δεσμεύσεις του Νόμου του Θεού· καταθλιπτικά πράγματα· δεν μας χρειάζονται πια. Εμείς έχουμε τα λεφτά μας, που μάλιστα έχουμε ανακαλύψει τρόπους να τα αποκτούμε και πολύ εύκολα, χωρίς κόπο, χωρίς εργασία. Και μ' αυτά φτειάχνεις τη ζωή σου πολύ ωραία. Διασκεδάζεις, γλεντάς, αποκτάς αγαθά, ό,τι θέλεις, όσο θέλεις...»

Και βέβαια ας μην πούμε ότι αυτά δεν αφορούν εμάς, εμείς δεν ζήσαμε έτσι. Ας ανοίξουμε μόνο τις ντουλάπες μας να δούμε τα ρούχα που κρέμονται στις κρεμάστρες, κι ας ρωτήσουμε ειλικρινά τον εαυτό μας: «Αν είχα τα μισά, δεν θα μπορούσα να ζήσω;» Η απάντηση που θα δώσουμε θα μας δείξει εάν και εμείς δεν βρισκόμαστε στην ίδια νοοτροπία μ' αυτήν που κατά βάσιν απετέλεσε την αιτία του κακού και της γενικής εξαθλιώσεως του έθνους μας σήμερα. Και βέβαια, αν μπορούσα να ζήσω με τα μισά, τότε έχω κι εγώ παραβεί τον λόγο του Θεού που λέει «ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι» (Λουκ. γ' 11). Πώς λοιπόν μπορώ να λέω ότι έζησα σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού;

Αυτό είναι το πρώτο βήμα.

Το δεύτερο είναι να πέσουμε στα γόνατα. Να πέσουμε στα γόνατα, αδελφοί. Εμείς πάλι. Όχι οι άλλοι. Δεν έχει σημασία τι κάνουν οι άλλοι. Σημασία έχει εμείς τι κάνουμε. Κι αν το κάνουμε αυτό όσοι τώρα διαβάζουμε ετούτο το άρθρο, χιλιάδες προσευχές θα αναπεμφθούν στον ουρανό...

Τρεις τους ήταν. Αθώοι μάλιστα. Μέσα στην κάμινο επιπλέον, τιμωρημένοι για την απείθειά τους να μην προσχωρήσουν στην προσκύνηση του ειδώλου και της ύλης. Κι όμως οι Τρεις Παίδες μέσα από την κάμινο του πυρός, της τιμωρίας, του αφανισμού, σήκωσαν μάτια και καρδιές στον ουρανό και προσευχήθηκαν...

Προσευχήθηκαν για το έθνος τους. Σε α' πληθυντικό πρόσωπο. Και τι προσευχή ήταν εκείνη! Λόγια μετανοίας, συντριβής ενώπιον του Θεού. Λόγια εξομολογήσεως. Πόσο, αλήθεια, ταιριαστή προσευχή για το έθνος μας σήμερα!

«Είσαι δίκαιος, Κύριε, Του είπαν. Οι αποφάσεις Σου είναι ορθές, αληθινές, δίκαιες. Και ό,τι επέτρεψες τώρα το έθνος μας να πάθει, την αιχμαλωσία μας δηλαδή σε ανθρώπους άνομους, σκληρούς, βάναυσους, το επέτρεψες πολύ σωστά και δίκαια. Διότι αμαρτήσαμε, Κύριε, Σε εγκαταλείψαμε και απομακρυνθήκαμε από τον Νόμο Σου, δεν υπακούσαμε στις σωτήριες εντολές Σου, ούτε φυλάξαμε με προσοχή όσα μας παρήγγειλες για να ευτυχήσουμε.

-Και τώρα...» Ακολουθεί έκθεση της καταστάσεως του έθνους τους. «Τώρα δεν μπορούμε ούτε το στόμα μας ν' ανοίξουμε, να πούμε μια δικαιολογία, ένα παράπονο. Καταντήσαμε ντροπή και εξευτελισμός, αντικείμενο χλευασμού και καταφρόνιας όλων. "Ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη", είμαστε οι πιο περιφρονημένοι και εξευτελισμένοι σ' όλη τη γη. Κι αυτά όλα για τις αμαρτίες μας».

Κι έπειτα η ταπεινή ικεσία: «Μη μας παραδώσεις σε τέλεια και ολοκληρωτική καταστροφή και μην απομακρύνεις το έλεος και την ευσπλαχνία Σου. Δέξου την ικεσία μας, η οποία βγαίνει μέσα από καρδιά συντριμμένη και ταπεινωμένη μπροστά Σου, ειλικρινά μετανιωμένη. Μη μας αποδοκιμάσεις· "μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ’ ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν Σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους Σου καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς", βγάλε μας μέσα από αυτήν την οικτρή κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα. Κι ας αποβούν όλα αυτά προς δόξαν του ονόματός Σου» (βλ. Δανιήλ γ')

Πόσο, αλήθεια, ταιριαστή προσευχή για το έθνος μας σήμερα!

Δεν είμαστε σε θέση να προκαθορίσουμε τι θα φέρει η αυριανή ημέρα. Καλούμαστε, όμως, αδελφοί, όλοι μας σε συστράτευση προσευχής για το έθνος μας. Είναι πρωτοφανή αυτά που ζούμε. Προσευχή! Την προσευχή των Τριών Παίδων, αυτή να λέμε καθημερινά. Και με την ψυχική διάθεση των Τριών. Με συντριβή, μετάνοια, ταπείνωση. Ακόμη πιο καλά, να τη συνοδεύουμε και με κάποια στέρηση, κακοπάθεια σωματική: Νηστεία, μετάνοιες, αγρυπνία, ελεημοσύνη... «Ἐν σάκκῳ καὶ σποδῷ» σαν τους Νινευΐτες.

Ένας σεισμός να προκληθεί. Σεισμός προσευχής να κλονίσει τα ουράνια, βοή ισχυρή να ανεβεί στα «ώτα Κυρίου Σαβαώθ». Και τότε μπορούμε να ελπίζουμε. Είναι φιλάγαθος Εκείνος, μακρόθυμος και ελεήμων, και δεν θα μας αφήσει «εις τέλος». Για δέκα δεν θα άφηνε τα Σόδομα...

Δεν θα βρει δέκα μετανιωμένους και προσευχομένους μέσα στην Ελλάδα;

Περιοδικό Ο Σωτήρ, τεύχ. 2007, Σεπτέμβριος 2010, σ. 377-8

Πηγή: http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.com