ΙΚΕΤΗΡΙΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ - 2η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ (Νικόλαος)

ΙΚΕΤΗΡΙΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

Κουράστηκε η ψυχή μου και ποθεί να ξαποστάσει

Εδίψασε και απ’ Τον Λόγο Του Θεού θέλει να πιεί, να ξεδιψάσει

Της αμαρτίας η σκέψη και της συνειδήσεως οι τύψεις

Στροβίλους οδυνών μου προκαλούν, και δάκρυα που δεν μπορείς να κρύψεις.

Θανάσιμα αμαρτήματα που επαναλαμβάνω

Τι κι αν εξομολογούμαι, τα ίδια πάλι κάνω

Πεθαίνει η ψυχή μου στην κόλαση, γιατί το επιδίωξα

Αφού Τον Κύριο μου, με τις πράξεις μου απ’ την καρδιά μου εκδίωξα.

Θρασύδειλος δυνάστης της ζωής μου έχω καταντήσει

Και το λευκό μανδύα του βαπτίσματός μου, με μαύρες κλωστές έχω κεντήσει

Χαροπαλεύω απ’ τον βούρκο να ‘βγω, να γλυτώσω

Μα όλο βαθύτερα πορεύομαι, μέχρι να πνιγώ για να πατώσω.

Κύριέ μου, μη Μ’ αφήσεις, με απελπισία Σου φωνάζω

Ότι κι αν έκανα, φταίω και απ’ το βάρος των αμαρτιών μου στενάζω

Νιώθω συντριβή, μα ο μισόκαλος δε μ’ αφήνει

Ν’ αγγίξω την ταπείνωση, να βγω απ’ αυτή τη δίνη.

Βοήθα με Θεάνθρωπε, Φιλεύσπλαχνε, Λυπήσου με κι ας μη το αξίζω

Το ξέρω πως Σε κορόιδεψα, Σε εξόργισα και αυτό που έσπειρα θερίζω

Εσύ Είσαι η Αγάπη, με την πιο μεγάλη αγκαλιά

Αυτή χρειάζομαι πιότερο απ’ οτιδήποτε για παρηγοριά.

Το Έλεός Σου Στείλε μου, το Πατρικό Σου Χάδι

Αυτό που γιάτρεψε πληγές, που νίκησε τον Άδη

Μίλα μου, Σε χρειάζομαι, θέλω να Σε ακούω

Δεν έχω άλλη δύναμη κι απ’ την ανοησία μου τις Εντολές Σου παρακούω.

Δώσε Μου Σε εκλιπαρώ Μεγαλοδύναμε σπρωξιά γερή ν’ ανέβω, πριν απέλθω

Έστω και μια κλωτσιά ξερή, να πονέσω, μήπως και συνέλθω

Ν’ αρπάξω πάλι το Σταυρό που Μου έδωσες, στην πλάτη, με ανδρεία

Στο Δρόμο Σου να έλθω ξανά, να τον βαδίσω με ταπείνωση, θάρρος και παρρησία.

Ό,τι και αν Σου ζητώ εγώ, «γεννηθήτω το Θέλημά Σου»

Κι αν το γιατρικό είναι ποτήριο πικρό, μετά χαράς θα πιώ, όπως και ο Υιός Σου

Θα προσπαθώ, μέχρι ν' ανάψει μέσα μου ο άσβεστος για Σένα πόθος

Και γίνει φλόγα δυνατή, επιτυχίας καθημερινός στόχος.

Νικόλαος