«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησόν με.
Παρακινώ τούς Χριστιανούς να κάνουν Σταυρούς και κομποσχοίνια και παρακαλώ τον Χριστόν μας να τα ευλογεί, δια να τα κρατούν ως φυλακτήρια». (‘Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός).
Το κομπο-σχοίνι δεν είναι μόνο για τούς μοναχούς, αλλά και για τούς λαϊκούς και γενικότερα για κάθε προσευχόμενη ψυχή.
Δεν είναι κάτι σαν τα «φυλακτά» με μαγικές ή εξορκιστικές ικανό-τητες όπως τα θεωρούν μερικοί αφελείς και παραπλανημένοι.
Είναι καθαρά Ορθόδοξο ιερό αντικείμενο, το οποίο χρησιμοποιείται για προσευχή και μόνο.
Σε κάθε ελεύθερη ώρα μας, κρατούμε με το δεξί ή με το αριστερό μας χέρι το κομποσχοίνι και προχωρούμε κόμπο-κόμπο με τον αντίχειρα και λέμε από μέσα μας ή ελαφρώς ψιθυριστά την ευχή:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρ-τωλό ή μπορούμε και πιο συνεπτυγμένα να πούμε το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, ή Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».
Αν κοιτά-ξουμε για λίγο ένα μικρό κομποσχοίνι χεριού θα παρατηρήσουμε ότι το χρώμα του είναι μαύρο, το χρώμα του πένθους και της λύπης.
Η προσευχή της μετανοίας, ειδικά η προσευχή του Ιησού, μπορεί να μας προκαλέσει αυτό που οι Πατέρες ονομάζουν χαρμολύπη.
Εμείς νιώθουμε λύπη για τις αμαρτίες, τις αδυναμίες και τις πτώσεις μας ενώπιον του Θεού, των συναν-θρώπων και του εαυτού μας.
Αυτή η λύπη, στον Χριστό, γίνεται πηγή χαράς, αφού Εκείνος εκχύνει το έλεός Του και τη συγχώρηση σε όλους όσους επικαλούνται το όνομά Του.
Το υλικό του είναι συνήθως από μαλλί η μετάξι.
Ο σταυρός του κομποσχοινιού μας μιλά για τη θυσία και τη νίκη της ζωής επί του θανάτου, της ταπεινώσεως επί της υπερηφάνειας, της αυτοθυσίας επί του εγωισμού, του φωτός επί του σκότους.
Η φούντα χρησιμοποιείται για να σκουπίζουμε τα δάκρυα που ίσως έχουμε εκείνητη στιγμή.
Τα κομποσχοίνια φτιάχνονται σύμ-φωνα με μια παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Αναφέρεται η ιστορία του Αγίου Παχωμίου που σκέφθηκε να κάνει κόμπους σ’ ένα σκοινί και να το χρησιμοποιεί στον καθη-μερινό κανόνα της προσευχής του.
Ο διάβολος όμως έλυνε τους κόμπους από το σκοινί και ματαίωνε με αυτόν τον τρόπο τις προσπάθειες του μοναχού.
Εμφανίστηκε τότε ένας άγγελος και δίδαξε στον μοναχό έναν ειδικό κόμπο, αποτελούμενο από εννιά σταυρούς που συμβο-λίζουν τα εννιά τάγματα των αγγέλων.
Τούς κόμπους αυτούς ο διάβολος δεν μπορούσε να τούς λύσει κι έτσι καθιερώθηκε το κομποσχοίνι, από τότε, ως το όπλο της προσευχής.
Κομπο-σχοίνια υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία σχημάτων και μεγεθών.
Τα περισσότερα έχουν ένα σταυρό πλεγμένο ανάμεσα στους κόμπους ή στην άκρη τους, ο οποίος σημειώνει το τέλος, καθώς επίσης κι ένα είδος σημαδιού μετά από κάθε 10, 25 ή 50 κόμπους.
Μερικά είναι πλεγμένα από μαλλί ή μετάξι ή από κάποιο άλλο υλικό.
‘Aλλα είναι φτιαγμένα από χάνδρες ή με το αποξηραμένο λουλούδι ενός φυτού που λέγεται «Δάκρυ της Παναγίας».
Το κομποσχοίνι είναι ένα από τα αντικείμενα που δίδονται σ’ έναν Ορθόδοξο Μο-ναχό κατά την τελετή της κουράς του.
Του δίνε-ται σαν το πνευματικό του ξίφος με το οποίο ως στρατιώτης του Χριστού, πρέπει να πολεμήσει κατά του νοητού εχθρού μας, του διαβόλου.
Το ξίφος αυτό το χρησιμοποιεί επικαλούμενος το όνομα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, ικετεύοντας για το έλεός Του με την προσευχή στο όνομά Του.
Επίσης, με τη βοήθεια του κομποσχοινιού μπορούν να γίνουν κι άλλες προσευχές οι οποίες θα αναφέρονται στην Υπεραγία Θεοτόκο, στο φύλακα Άγγελό μας, σε μεμονωμένους Αγίους ή στους Αγίους Πάντες.
Η συνηθισμένη μορφή μιας τέτοιας προσευχής είναι:
‘Αγιε Άγγελε ή ‘Αγιε (το όνομα του Αγίου) πρέσβευε υπέρ εμού.
Μπορούμε να μετατρέψουμε τις λέξεις των συντόμων αυτών προσευχών σε «ελέησον ημάς» ή «πρέσβευε υπέρ ημών» ή συμπεριλαμβάνοντας το όνομα ή τα ονόματα ανθρώπων για τους οποίους θέλουμε να προσευχηθούμε.
Το ίδιο ισχύει και για την προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων:
«Ανάπαυσον, Κύριε, την ψυχή του δούλου σου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου